Her Kışın Sonu Bahar

Camdan cama muhabbetleri seviyorum Şaşıfelek Çıkmazı’ndan beri. Bana oldukça komik geliyor insanların camdan birbirleriyle atışmaları, kavgaları ve röntgenlemeleri. Bu yüzden de sıcak ve doğal buluyorum ben bu diziyi. Meliha’nın (Şebnem Bozoklu) Mertcan’la muhabbet ederken ara verip çayından bir yudum alması ve konuşmasına devam etmesi gibi doğal her şey.

Daha önce Ranini’nin blogunda neden dizilerde insanlar doğal halleriyle çekilmiyor, pespaye neden olmuyorlar, hasta yatağında bile frapan makyaj var insanlarda denilmişti. Artık bu tabular kırılıyor mu dersiniz? Yani Ezgi Mola’nın sabah saçı başı dağınık bir şekilde uyanması ve göbeğini kaşıması çok doğaldı mesela. Şebnem Bozoklu’nun meçli saçları ve arabanın anahtarını sutyen arasından çıkarıp Ali’ye (Ozan Güven) vermesi, hatta telaşla çocukları aramaya giderken ayakkabılarını içerden elinde getirmesi ve ayakkabılarını yere atarak sokakta giymesi ne kadar güzel ayrıntılardı. Ya Ozan Güven’in ve Uğur Yücel’in bollaşmış eşofmanlarına ne demeli? Bir de ışıklı kalp ayna gibi kitch öğeler de unutulmamalı, sanat yönetmeni iyi şeyler yaratabiliyor bazen.

Aşk Yakar dizisinde Meltem Cumbul da Şebnem Bozoklu’nun rolüne eşdeğer bir kadın rolünü canlandırıyor, ama nedense Yılan Hikâyesi’ndeki saçını muhafaza ediyor hala ve hep aynı dedirtiyor. Şöyle ucuz bir meç o da yaptırsa ve rolünün hakkını daha fazla verse, sokakta onu görünce insanlar ayıplayacaklar mı yani? Hiç sanmam.

Karakol sahnesi biraz abesti yani. Karakol amirinin “Çocukları bütün Türkiye’de arıyorlar” demesi ile ağzımızdaki içecekleri püskürtmemiz bir oldu, o kadar feci yani :)

Kimliği belirsiz kedinin kimliği belirlendi artık. Mestan’mış adı, çocukların kayboluşundan sonra o da telaşa kapıldı, bir o yana bir buyana dolanıyordu dizide.

Anne ve babaya, korktuğumuz ve ne yapacağımızı bilemediğimiz zamanlarda ne kadar da ihtiyacımız var, onu da gördüm. Uğur Yücel’in dediği gibi keşke her kışın ardında bahar gelse. Ama gelmiyor bazen, kışlar da uzun sürüyor hep.